Zalany zeszyt

zdjęcie pochodzi z
 http://olla1956.flog.pl/wpis/4573412/placzacy-chlopiec-wggbragolina-

Dziś rano 6-letni chłopiec przeżywał trudne emocje. Strach przed pójściem do szkoły z powodu zalanego deszczem zeszytu. Dzień dla niego zaczął się o 6:20 choć zwykle z trudem podnosi się o 7:20 Jego mama była przy nim, słuchała, nie poganiała (nie mówiła, pośpiesz się bo się spóźnimy). Chłopczyk płakał i mówił, że się boi, że dzieci się będą śmiały.

Mama zapytała czy potrzebuje pomocy w rozmowie z nauczycielem, odpowiedź byłą twierdząca. W czasie zawożenia syna do szkoły okazało się, że jego strach minął. Nawet miał ochotę sam porozmawiać z Panią, choć ostatecznie się z tego wycofał.  Nawet obawy przed reakcją rówieśników minęły.

Czasem mama odchodziła, potrzebowała zadbać o rodzeństwo chłopca i o siebie. Cały czas mówiła chłopcu co robi, że włosy idzie umyć, że kanapki zrobić i choć mu było nadal smutno mówił dobrze. Co jakiś czas mama pojawiała się w pokoju dziecka i widziała jak obawy po woli się zmniejszają. Nawet usłyszała od niego:

„Wiesz mamo! Już nie jest mi tak smuto jak na początku, ale jeszcze nie czuję się dobrze.”

Mama szanowała uczucia dziecka i swoje też. Kiedy chciała coś zrobić po prostu to mówiła. Powiedziała chłopcu, że potrzebuje jego pomocy, że chce by się sam ubrał. Zrobił to tuż przed ósmą, zjadł śniadanie, umył zęby i zdążył do szkoły na czas.

 Mama była gotowa się spóźnić, bo ważniejsze było dla niej to, co czuje jej dziecko a nie to, co pomyślą czy powiedzą inni.

Chłopiec wszedł do szkoły zadowolony i pewny siebie.

Staram się, by dzieci miały możliwość się wysmucić, by jeśli tego potrzebują płakały.

Kiedy mam w sobie na to zgodę dziecko szybciej wraca do dobrego nastroju, smutek zamienia się w radość, pewność siebie a dziecko otrzymuje poczucie bezpieczeństwa.

Akceptując dziecięcy smutek i łzy czy każde inne uczucie włącznie ze złością, akceptujemy dziecko. Dajemy mu bezwarunkową miłość, którą najbardziej potrzebuje do prawidłowego rozwoju. W ten sposób zaspokajamy dziecięcą potrzebę akceptacji.

Kocham bo jesteś, bo Ty to Ty.